کودکانه

دوستی دارم من
اسم او مهتاب است
هر شب او بیدار است
روزها در خواب است
دیشب او پنهان بود
...همه جا شد تاریک
وقتی آمد، دیدم
لاغر است و باریک
من شدم دلواپس
او ولی می خندید
از همان بالا او
غصه ی من را دید
گفت او با خنده:
«خواب بودم دیشب
پس نشو ناراحت
چون ندارم من تب
من هِلالم امشب
کوچک و کم نورم
یک دو شب در ماه
از تو خیلی دورم»